Neinvazivni testovi koriste krv majke, a ne amnionsku tekućinu, jer i u krvi majke postoje fragmenti bebine DNK, a takav način uzimanja uzorka je manje traumatičan od amnicenteze.
Treba znati i to da geni koji su na ovaj ili onaj način vezani za trudnoću imaju različite forme (alele) u različitim populacijama, kao rezultat mikroevolucije koja se još dešava u našoj vrsti. Jedan od takvih gena je i gen PGR, koji kodira jedan receptor za progesteron. Dakle, drugim riječima, ovaj gen kodira protein koji reaguje na prisustvo progesterona, jednog ženskog spolnog hormona steroidne prirode koji ima veoma važnu ulogu i u menstrualnom ciklusu i u trudnoći.
Progesteron je, međutim, povezan i sa rizikom od prijevremenog poroda te rakom jajnika.
Na Univerzitetu Stanford, na Stanford University School of Medicine u Kaliforniji, naučnici su se posvetili istraživanju varijacija PGR gena u nekoliko populacija. Pokazalo se da u populaciji koja dolazi iz Istočne Azije ima mnogo manje varijanti ovog gena, nego u populaciji porijeklom iz Evrope tj. PGR je u evropskoj populaciji visoko polimorfan. Ovo indicira da je gen nastavio “mikroevoluirati” i nakon toga što su se genetički preci ovih populacija razdvojili.
Neke od genetičkih promjena na ovom genu su pružile zaštitu od preranog rođenja djeteta. Međutim izgleda da smo jednu opasnu mutaciju PGR gena dobili kroz ukrštanje sa neandertalcima.
Rad o istraživanjima varijanti PGR gena objavljen je u The American Journal of Human Genetics pod naslovom“Natural Selection Has Differentiated the Progesterone Receptor among Human Populations”.
Mikroevolucija gena važnog za regulaciju trudnoće
