2016. godine, naučnu zajednicu su potresli gravitacioni talasi. Bili su toliko jaki da su potresli i svijet. Naravno, figurativno, jer gravitacioni talasi nastali u sudaru dvije crne rupe prije oko 1.3 miliona godina, koji su detektovani na Zemlji 15. septembra 2015. a čija je detekcija objavljena 2016. nisu bili tako jaki da fizički “protresu” Zemlju. Ali njihova detekcija je izuzetno značajna i još je jedna potvrda Einsteinovog tumačenja gravitacije. Detektovala ih je moćna sprava zvana LIGO detektor – Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory tj. Laserska interferometarska laboratorija za gravitacione talase. 

 
Ovaj detektor, koji se proteže skoro preko cijelih Sjedinjenih Američkih Država – jedan krak mu je u Hanfordu, savezna država Washington, a drugi u Livingstonu, savezna država Louisiana, do decembra 2019. detektovao je 39 gravitacionih talasa.
 
2017. dodijeljena je i Nobelova nagrada za fiziku za doprinos u stvaranju LIGO detektora te detekciji gravitacionih talasa. Nagradu su podijelila tri američka fizičara: Rainer Weiss, Kip Thorne i Barry C Barrish. Rainner Weiss je rođen u Berlinu, ali je značajan dio svog naučnog angažmana proveo u SAD. Ova tri naučnika su osnivači eksperimenta LIGO.
 
Kip Thorne je rođen 1. juna 1940. u mjestu Logan, savezna država Utah. Ovo mjesto danas ima oko 51 000 stanovnika, a u vrijeme kada je rođen Thorne, imalo je oko 16 000 stanovnika. No, ako dolazite iz neke “rupe”, ne mora značiti da ste provincijalac i u glavi. Roditelji su mu bili Mormoni, odnosno sljedbenici Crkve Isusa Hrista svetaca posljednjih dana, i Thorne je odgajan u duhu ove crkve, ali sada za sebe kaže da je ateist. 
 
Bio je izuzetno nadaren student, školovanje mu je prošlo gotovo u letu i u 30.-oj godini postaje najmlađi profesor i to ni manje ni više nego na California Institute of Technology. Međutim sam Thorne sebe za Nobel Prize opisuje sasvim suprotno: tvrdi da nije bio tako oštrouman kao drugi studenti na Caltechu, da je sporo čitao i “sporo mislio”. Osnovne studije je završio upravo na Caltechu, a doktorirao je na Princetonu. 

Mentor na doktoratu mu je bio John Wheeler, američki teoretski fizičar zaslužan za oživljavanje interesovanja za opštu teoriju relativnosti u SAD, a još poznatiji po tome što je popularizirao termin “crna rupa”, te izmislio termin “crvotočine”. Thorne Wheelera opisuje kao inspirirajućeg mentora. Na Princetonu tih godina upoznaje i Rainera (“Rai”, kako su ga zvali) Weissa.
 
Jednostavno, kada ispadnete iz šinjela jednog ovakvog velikana, vjerovatno je da ćete otići daleko. I tako je i bilo sa Kipom Thornom. Inače, nije samo Wheeler imao utjecaja na Thornea: on je bio mladi prijatelj Richarda Feynmana i Carla Sagana te Willyja Fowlera, a treba istaći i još jednu osobu – tu je i Subrahmanyan Chandrasekhar. 

Jedne prilike, šezdesetih godina, Thorne se vozio iz Princetona, savezna država New Jersey, do Caltecha i namjerno je svratio u Chicago kako bi raspravljao sa Chandrasekharom. Thorne jako cijeni Chandrasekhara, ali i sve navedene naučnike, a Fowler i Chandrasekhar su imali velikog utjecaja na njega, usmjeravajući ga upravo u polje proučavanja crnih rupa, rotirajućih neutronskih zvijezda i gravitacionih talasa.
 
Kip Thorne je sve samo ne neki suhoparni dosadni naučnik. Zanimljivo je da je sarađivao sa Christopherom Nolanom, kada je ovaj pravio film Interstellar. Mnogo prije toga, imao je prste i u knjizi Carla Sagana Kontakt – Sagan je iskoristio neke Thorneove koncepte i ideje u putovanju kroz crvotočine. Interesantno je da u filmskoj adaptaciji ovog Saganovog romana glumi Matthew McConaughey, koji će imati glavnu ulogu u Interstellar.
 
Posvećen je popularizaciji nauke, idući stopama Feynmana i Sagana. Tako je sarađivao s PBS-om i BBC-jem u njihovom dokumentarcima o nauci, posvećenim svemiru, crnim rupama, relativnosti, gravitacionoj radijaciji i mogućnostima putovanja kroz vrijeme, objašnjavajući pri tome hipotetičke mehanizme putovanja kroz crvotočine. 
 

Autor je niza knjiga, od kojih je nekoliko pravih saganovskih, naučno-popularnih: The Science of Interstellar te Black Holes and Time Warps: Einstein’s Outrageous Legacy.

Ovaj tekst je nastao uz podršku Ambasade Sjedinjenih Američkih Država u BiH u okviru projekta “U.S. Scientists Who Changed the World” i zahvaljujemo se Ambasadi SAD.