Istraživači su razvili biohemijski način konvertovanja ugljen-dioksida u korisne organske molekule i to mnogo efektivniji od fotosinteze.
Fiksacija tj. vezivanje neorganskog ugljika, u obliku ugljen-dioksida je reakcija koju diktira niz enzima (spojevi koji ubrzavaju hemijske reakcije u živim organizmima) i zapravo je lanac reakcija koji kao završnu tačku imaju stvaranje molekula glukoze. Ovaj enzimatski način vezivanja ugljika prisutnog u atmosferi se razvio kod biljaka, algi i nekih mikroorganizama kao što su cijanobakterije i neki protisti.
Tim koji je predvodio Tobias Erb sa Instituta Max Planck u Marburgu je stvorio niz hemijskih reakcija koristeći 17 redizajniranih enzima iz 9 različitih organizama. Glavni enzim kojeg biljke koriste u procesu fotosinteze vrlo sporo vrši fiksaciju atmosferskog ugljen-dioksida, međutim, kombinacija enzima koje su istraživači izolovali iz nekoliko vrsta bakterija, biljaka i ljudi te modificirali za potrebe istraživanja daje mnogo brži i efikasniji način pretvaranja ugljen-dioksida u organska jedinjenja. Naučnici procjenjuju kako je ovaj način dobijanja organskih jedinjenja oko 5 puta efikasniji od puteva fiksacije ugljika koji postoje u prirodi. Rad je objavljen u časopisu Science pod nazivom „A synthetic pathway for the fixation of carbon dioxide invitro“.
Predviđa se da će ugljen-dioksid biti važna sirovina u zelenoj ekonomiji budućnosti. Jedna od aplikacija ovog otkrića bi bila poboljšanje prcesa vezivanja ugljika kod fotosintetskih organizama te uklanjanje viška ugljen-dioksida iz atmosfere. Da bi se to desilo, moraju se pronaći efikasni načini vezivanja atmosferskog ugljika i njegova konverzija u korisna organska jedinjenja.
