Malo manje poznate mumije su kineske mumije iz Tarimske zavale na zapadu Kine. Otkako su pronađene, intrigiraju naučnike, ali sad su nam bliže i poznatije nego ikada prije. Na osnovu DNK analiza naučnici su došli do važnog zaključka – da ove mumije jesu starosjedioci ovog područja.
To bi bio logičan zaključak, ali za njega dugo vremena, od otkrića ovih mumija, početkom 20. vijeka nije bilo dokaza i mumije su bile misterija.
Rad internacionalnog tima naučnika, u kojem su bili i naučnici s njemačkog Max Planck instituta za ljudsku istoriju u Jeni, te Max Planck instituta za Evolutivnu antropologiju u Leipzigu, naučnici iz Južne Koreje i Kine objavljen u Nature 27. oktobra 2021. pod naslovom “The genomic origins of the Bronze Age Tarim Basin mummies” predstavio je genomske podatke od 5 osoba koje datiraju oko 3000-2800 g.p.n.e iz Dzungarian zavale i 13 osoba koje datiraju oko 2100-1700 g.p.n.e. iz Tarimske zavale, što predstavlja najranije do sada otkrivene ljudske ostatke iz sjevernog i južnog Xinjianga.
“Nalazimo da džungarski pojedinci iz ranog bronzanog doba pokazuju pretežno afanasijevsko porijeklo s dodatnim lokalnim doprinosom, a tarimske osobe iz ranog-srednjebrončanog doba sadrže samo lokalno porijeklo”, piše u ovom radu.
Kod ovih mumija je interesantan način na koji su pokopane – umotane u vunene predmete, oko nekih su bile kravlje lobanje, imaju neku vrstu šubara na glavi, u vunenim čarapama i čizmama nalik na današnje Uggsice. Dakle, pokopane su s velikom pažnjom i materijalima koji su tadašnjim ljudima sigurno mnogo značili. Čak i ne izgledaju strašno – izgledaju kao nečija jako stara bakica. Možda spadaju u najspektakularnije i najljepše sačuvane mumije. Inače, ovi ljudi su uzgajali stoku, imali sisteme navodnjavanja te uzgajali žitarice – pšenicu i proso.
Mumije su blisko povezane s prethodno identificiranom grupom zvanom Drevni sjeverni Euroazijci, koja je nekada bila raširena populacijom lovaca-sakupljača, ali se dosta smanjila do kraja posljednjeg ledenog doba. Istraživači su se dugo pitali šta se dogodilo s tim ljudima, ali sad su njihove tragove pronašli u Tarimskoj zavali u periodu ranog bronzanog doba. Danas ova populacija preživljava samo djelomično u genomima živih ljudi, pri čemu autohtono stanovništvo u Sibiru i Americi ima najveći udio.
Ove mumije su prirodno mumificirane, usljed suhih uslova zemljišta u kojem su bile pokopane, slično mumijama Chinchorro iz Južne Amerike. Jako su lijepo očuvane, a neke imaju i nadimke kao Cherchen čovjek, Ljepotica od Loulana, Princeza od Xiaohe.
Mumije su bile nevjerovatno slične genetički, izvještavaju naučnici u ovom radu u Nature. DNK pojedinaca udaljenih 400 kilometara na suprotnim krajevima Tarimskog bazena bio je sličan kao i kod braće i sestara. To znači da su bili genetički izolirani, da se nisu puno miješali s nekim drugim grupama, ali da su istovremeno naseljavali veliko područje, kretali se.
Za tarimske mumije su vezane i neke kontroverze, posebno vezano za činjenicu da Kina otežava istraživanje ovih ostataka. Victor Mair, sinolog s Univerziteta u Pensilvaniji, još je devedesetih godina krenuo u istraživanje ovih mumija, ali Mairu je bilo zabranjeno da napusti zemlju s 52 genetička uzorka. Međutim, kineski naučnik tajno mu je poslao nekoliko uzoraka, na kojima su izvršeni testovi i pokazalo se da se radilo o evroazijskom tipu ljudi. Od tada je Kina zabranila stranim naučnicima da provode istraživanja na mumijama.
