Znamo šta je pasivno pušenje, odnosno, “sekundarno pušenje” – kada osoba udiše duhanski dim u prostoriji gdje se puši. Ali, postoji i “dim iz treće ruke” – oni polutanti koji se talože iz dima cigareta na različite površine. Nažalost, ovo zagađenje se može desiti i u sredinama koje su nepušačke jer se ove zagađujuće čestice “zalijepe” za odjeću  i kožu pušača, ali odatle prelaze i na zidove, tepihe, sjedala, i druge površine. Znate onaj neprijatnu auru dima cigarete, nalik na metal kod pušača? E, to su te čestice.

Zapravo, pušači mogu naštetiti svojoj okolini čak i onda kada ne zapale niti jednu cigaretu. Rad se o nečemu što naučnici zovu tercijarno pušenje i o njemu se malo misli. Ovaj dim koji se uvlači u namještaj dolazi kako od običnih cigara i cigareta, tako i od e-cigareta i vapova.
Da bi shvatili kako se dim iz “treće ruke” može prenijeti u okruženje za nepušače, Drew Gentner sa Univerziteta Yale, i njegove kolege mjerili su razinu širokog spektra plinova i čestica u jednom kinu u Mainzu u Njemačkoj u toku razdoblja od četiri dana. Kino je bilo nepušačko i u njemu zapravo niko nije zapalio cigaretu 15 godina.

Naučnici su primijetili da su koncentracije 35 hlapljivih organskih spojeva povezanih s duhanom, uključujući kancerogene tvari poput benzena, porasle na početku prikazivanja filmova. Te koncentracije su varirale s obzirom na doba dana i gledanost filma. Emisije  ovih tvari su bile manje prilikom prikazivanja filmova za porodicu, ali bile su mnogo veće tokom akcijskih filmova ograničenih na dob.

Jednostavno, ljudi koji puše su sa sobom unijeli i ove tvari na odjeći, kosi, koži, a porodični ljudi izgleda manje puše, zbog djece.

Te hlapljive tvari iz duhanskog dima su se akumulirale u kinima tokom dana. Ovo znači da bi ti spojevi morali postojati u  drugim prostorima poput barova, prevoznih sredstava i drugdje.
Studija je objavljena u Science Advances pod naslovom “Human transport of thirdhand tobacco smoke: A prominent source of hazardous air pollutants into indoor nonsmoking environments”.
Ovi ostaci koji “uđu”  u kožu pušača su opasni pod djecu i češći nego što mislimo.