| Sphyrna tiburo, izvor New Scientist |
Kada pomislimo na ajkule, pomislimo na prave predatore, mesojede, brze i efikasne. Međutim jedna vrsta ajkula, naučnog naziva Sphyrna tiburo, voli da… pase.
Ova ajkula, koja inače spada u ajkule čekićare, živi u plitkim vodama obje Amerike (istočni Pacifik, zapadni Atlantik, Meksički zaliv), a hrani se manjim beskičmenjacima, naročito lignjama i krabama, no u meni dodaje i morsku travu. Inače, spada u manje ajkule, s obzirom da pripadnici ove vrste narastu obično oko 1m, a najveći primjerci su imali dužinu oko 1.5m.
Čak preko 60% sadržaja njihovog probavnog trakta čini razni biljni materijal. I ne samo to – naučnici su utvrdili da ove ajkule prilično efikasno probavljaju celulozu iz morskih biljaka. Prije se mislilo da ova vrsta samo ponekad jede hranu biljnog porijekla i da celulozu ne može efikasno koristiti.
Naučnici sa Univerziteta Kalifornija, Irvine i Internacionalnog univerziteta Florida, predvođeni Samanthom Leigh, utvrdili su kako ove ribe imaju enzime koji mogu razložiti celulozu iz morske trave (1), ali i druge ugljene hidrate koji se nalaze u ovoj hrani. Rad je objavljen u Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences pod naslovom “Seagrass digestion by a notorious ‘carnivore‘“.
Ovo je prva poznata svaštojedna vrsta ajkule. Također, utvrđeno je da postoje visoke količine izotopa ugljika C-13, koji je karakterističan za morsku travu, u krvi i tkivu jetre ovih ajkula, što je dokaz da se ugljik iz morske trave zaista metabolizira i ugrađuje u organizam ove vrste. Da nije efikasnih enzima koji razlažu celulozu, ovo ne bi bilo moguće.
Reference:
1. Leigh, Samantha C.; Papastamatiou, Yannis P.; German, Donovan P. (2018). “Seagrass digestion by a notorious ‘carnivore‘“. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 285 (1886): 20181583.
