Luis Walter Alvarez bio je američki fizičar koji je 1968. dobio Nobelovu nagradu za fiziku za rad koji je uključivao otkriće mnogih subatomskih čestica koje imaju izuzetno kratak životni vijek i pojavljuju se samo u nuklearnim sudarima visoke energije. Alvarez je izumio radio pokazivač udaljenosti i smjera.
Tokom Drugog svjetskog rata projektirao je sistem za slijetanje aviona i radarski sistem za lociranje aviona. Luis Alvarez je učestvovao u razvoju atomske bombe u Los Alamos Scientific Laboratory, Los Alamos, Novi Meksiko (1944.-45). Predložio je tehniku detonacije atomske bombe po tipu implozije. Kasnije je pomogao razviti komoru s vodikovim mjehurićima, koja se koristila za otkrivanje subatomskih čestica. Ovo istraživanje dovelo je do otkrića preko 70 elementarnih čestica i rezultiralo velikom revizijom nuklearnih teorija.
Možda mnogima ime Luisa Alvareza neće buditi asocijacije, a nekima će prva asocijacija biti Alvarez hipoteza. Međutim, ova hipoteza – da je prije oko 66 miliona godina u Meksički zaljev udario asteroid i pri tome prouzročio veliko izumiranje živog svijeta, uključujući i dinosaure, teza je koju je dokazao Luisov sin – Walter Alvarez, a Luis je bio uključen u ova istraživanja.
Bubble chamber
Luis Alvarez je bio jedan iz velike plejade fizičara koji su povezani s Los Alamos laboratorijom i koji su dali veliki doprinos fizici čestica. Luis Alvarez će 1968. postati dobitnik Nobelove nagrade za fiziku, upravo za doprinos istraživanjima iz oblasti fizike elementarnih čestica, proučavanju rezonacijskih stanja i konstruisanje vodikove mjehuraste komore (,,bubble chamber”).
Rođen je 13. juna 1911. u porodici španskog porijekla. Njegov otac, Walter C. Alvarez, bio je ljekar, a njegov djed, Luis F Alvarez, bio je ljekar poznat po radu na makularnoj lepri, porijeklom iz Asturiasa. Luis je diplomirao je na Univerzitetu u Chicagu 1932. godine, magistrirao 1934. a doktorirao 1936. također na Univerzitetu u Chicagu. Potom se pridružio radijacijskoj laboratoriji Univerziteta Berkeley u Kaliforniji, radeći za Ernesta Lawrenca. Od 1940. do 1943. boravio je na MIT a kasnije, od 1944. do 1945 u laboratoriju Los Alamos. Suštinski, bio je povezan sa nekoliko vodećih naučnih institucija.
1937. je objavio jedan prilično značajan rad za oblast fizike čestica – demonstrirao je postojanje jednog vida beta raspada koji nastaje kada nukleusi atoma s mnogo protona “uhvate” elektron iz K-nivoa, odnosno, elektron najbliži nukleusu. Ovaj fenomen se zove “K-elektronski uhvat”, a njega je ranije 1936. predvidio japanski fizičar Hideki Jukava. Ovim procesom se proton pretvara u neutron. Alvarez je konstruisao jedan poseban vid Geigerovog brojača koji detektuje zrake iz ovog elektronskog uhvata.
Na MIT je u toku Drugog svjetskog rata radio na razvoju radarskog sistema upozorenja, a dok radi to upoznaje i mladog Arthura Clarka, koji je bio RAF-ov radarski tehničar. U jednom svom romanu, Clarke će iskoristiti Alvarezov dizajn radara. Između njih dvojice razviće se doživotno prijateljstvo.
Los Alamos period
Pri Los Alamos laboratoriji je razvijao detonatore za plutonijumsku bombu, nadgledao je RaLa eksperimente, a bio je uključen i u dizajn bombe “Fat Man”. Bio je naučni posmatrač na Almagordo-Trinity testu i eksploziji u Hirošimi. U Hirošimu je letio u formaciji s Enola Gay B-29 bombarderom, u jednom drugom B-29, koji se zvao “The Great Artiste”.
U kontekstu Drugog svjetskog rata, ali i razvoja nuklearne i fizike čestica, ono što se dešavalo pri Los Alamos laboratoriji i Manhattan projektu, u čemu su učestvovali zaista veliki naučnici, poput Oppenheimera, Feynmana, Alvareza, Chien-Shiung Wu dovelo je do velikih stvari, nažalost, s ekstremno visokom cijenom.
Alvarez je konstruirao linearni akcelerator čestica pri Berkeleyu te vodikovu mjehurastu komoru, jedan od prvih detektora čestica s nabojem.
Alvarez je bio znatiželjen um, i volio je rješavati zagonetke. Osim toga što se pridružio vlastitom sinu u istraživanju zagonetke velikog izumiranja dinosaura i neobičnosti područja Yukatana, bio je uključen u rješavanje još nekoliko naučnih misterija. 1965. je prvi predložio mionsku tomografiju za istraživanje egipatskih piramida. Baš prije koju godinu (2017.), ovom metodom su otkrivene skrivene komore Keopsove piramide. Koristeći kosmičke zrake, imao je namjeru provjeriti ako postoje neotkrivene prostorije u Kefrenovoj piramidi. Njegovi planovi su poremećeni Šestodnevnim ratom 1967.
Istraga ubistva Johna Fitzgeralda Kennedyja
Bio je uključen i u istragu povodom ubistva JFK-a. Naime, u novembru 1966. Life je objavio seriju fotografija iz snimka ubistva predsjednika Kennedyja koje je uradio Abraham Zapruder. Alvarez, stručnjak za optiku i fotoanalizu, zaintrigirao se za slike i počeo proučavati što se iz filma može naučiti. On je i teorijski i eksperimentalno pokazao da je Kennedy ubijen s leđa. Također je istražio vrijeme pucnja i udarnog vala koji su izazvali drhtanje kamere, te brzinu fotoaparata, ukazujući na niz stvari koje su analitičari FBI-ovih fotografija previdjeli ili u čemu su pogriješili. Napisao je članak o tome s neformalnim savjetima za fizičare koji imaju namjeru doći do istine.
Preminuo je 1. septembra 1988. u 77. godini u Berkeleyu, Kalifornija. Osim što je bio dobitnik Nobelove nagrade za fiziku, bio je i dobitnik Nagrade Enrico Fermi te nosilac Medal of Merit i National Medal of Science.
