Kišemo kada nam nešto smeta – sunce, miris, neka tvar. Ali kihanje je refleksna radnja koju ne možemo kontrolisati i služi da uklonimo nešto neželjeno iz gornjih dijelova disajnih puteva. Naučnici žele pronaći signalnu molekulu i moždane stanice uključene u stvaranje kihanja i bolje shvatiti kakva je neuronauka kihanja.
Naučnici s Univerziteta Washington u St Louisu su precizno odredili populaciju neurona koji su zaduženi za kihanje, važan refleks koji nam omogućuje uklanjanje patogena i nadražujućih tvari iz naših dišnih puteva.
Oni su prethodno identificirali regiju koja izaziva kihanje u dijelu moždanog debla poznatog kao ventromedijalna spinalna trigeminalna jezgra (SpV). No, specifične stanice odgovorne za kihanje bile su nepoznate, kao i signalni put koji uzrokuje ovaj refleks.
Kako bi pronašli te neurone, naučnici su natjerali miševe na kihanje tjerajući ih da udišu kapljice spojeva koji izazivaju kihanje poput kapsaicina, koji daje ljutinu papričicama. Zatim su pregledali signalne molekule koje su oslobodili osjetni neuroni nosa i suzili detektivski posao na onu koja je bila neophodna za kihanje, nazvanu neuromedin B. Autori ovog rada, objavljenog u junu 2021. u Cell, pod naslovom “Sneezing reflex is mediated by a peptidergic pathway from nose to brainstem“ su također locirali neurone u SpV koji su primili ovaj molekularni signal.
Tim je identificirao skup neurona koji od SpV prima signale koji izazivaju kihanje. Ti neuroni leže u području mozga koje kontrolira izdisanje, radnju potrebnu za kihanje. Ubrizgavanje neuromedina B u ovu regiju učinilo je da miševi krenu kihati – otkrivajući tako put od nosa do moždanog stabla iza kihanja.
