U zadnje vrijeme je pojačan narativ i neprestano grupe ljudi i pojedinci ponavljaju – da nije bilo niti jedne naučne konferencije, simpozijuma, foruma stručnjaka o SARS-CoV-2 i COVID-19 te vakcinama.
Recimo jedan takav status izgleda ovako:
To nije istina. Naprosto nije. Zapravo u zadnje vrijeme praktično nije bilo kongresa, simpozijuma ili konferencije naučnika (i naučnih novinara) na kojoj se nije razgovaralo o COVID-19 virusu te pandemiji. Ovi skupovi i izlaganja su se dešavali većinom u online prostoru u skladu s važećim epidemiološkim preporukama i činjenicom da putovanja nisu bila moguća zbog mjera. No to što su bili virtuelni, ne znači da ih nije bilo.
Pored virtuelnih konferencija Svjetske zdravstvene organizacije, evo još nekoliko konferencija, što svjetskih, što s naših prostora koje su naučnici organizovali i posjećivali a govorilo se o COVID-19:
Institut Pasteur: International conference “COVID-19, Advances and Remaining Challenges” septembar 2021.
Univerzitet u Rijeci: 48. simpozijum, pod naslovom POST – COVID ERA: THE NEW AND UNKNOWN FIELD
IAS COVID-19 Conference: https://covid19.iasociety.org/
UKC Tuzla i ANUBiH: International symposium “What have we learned about COVID-19 pandemic consequences”, oktobar 2021.
Otvorena konferencija UN (od odgovora na pandemiju do pitanja klimatskih promjena)
Ovo su samo neki od primjera konferencija o kovidu.
Inače, kritičari koji vele da “nije bilo konferencija i simpozijuma” zamjeraju kako nisu organizovani skupovi u kojim bi se suprotstavili stavovi ljudi poput Malonea, Luca Montagniera i drugih istomišljenika s “mainstream naukom”. Ovo je znak da oni ne razumiju kako naučne konferencije i simpozijumi djeluju. To nisu neke “parlaonice”, Hajd parkovi, nego mjesta gdje se registrujete i pošaljete svoj rad, apstrakt, poster, koji ćete izložiti i o kojem ćete pričati u programu konferencije. Prosto ti događaji dođu kao neki in vivo peer review a ne kao neki parlament naučnika na kojem se glasa za ili protiv nečega. I Malone i Montagnier i drugi su se mogli prijaviti na te konferencije i izložiti šta imaju. Problem je u tome što oni znaju da u naučnoj zajednici nemaju šta izložiti (nemaju objavljenih radova) i mogu jedino djelovati preko opskurnih izjava i videa. Montagnier ima 501 publikaciju, što je sjajno, ali od kraja devedesetih nije imao objavljen ozbiljniji naučni rad nego samo daje intervjue (koji nisu naučni radovi, da podsjetimo).
Prava suština i svrha konferencija je zapravo networking, povezivanja istraživačkih grupa i prikazivanje dokle je neka grupa došla, čime se bavi. To je tek sekundarni megdan naučnih rasprava.
