Jedan od efekata koje predviđa Einsteinovo tumačenje gravitacije unutar Opće teorije relativnosti, jeste i to da gravitacija nekog masivnog objekta “savija” svjetlost koja prolazi pored njega. Sama gravitacija po Einsteinu nije odvojena sila, nego je zapravo proizvod mase tijela jer masa “ulubljuje” vrijeme-prostor.
Gravitaciono polje masivnog objekta se proteže daleko od tog objekta i čini čudne stvari – primjerice, da se svjetlost savija kako prolazi pored tog objekta i prelama na drugu stranu. Što je objekat masivniji, to se i svjetlost više savija – kao da koristite leće od debljeg stakla, od gušćeg materijala. Zbog toga se ovaj fenomen i naziva “gravitacione leće”
Da je to zaista tako, naučnici su pokazali na Sunčevoj svjetlosti i fenomenima naše galaksije, ali je pokazati taj fenomen na udaljenim galaksijama malo teže.
Ipak, na Univerzitetu Portsmouth u Ujedinjenom Kraljevstvu, naučnici su ipak stavili Einsteinovu teoriju na ekstra-galaktički test. Thomas Collett i njegove kolegu su proučavale galaksiju ESO 325 (inače, prava denominacija galaksije je ESO 325 G004, a poznata je i kao Abell S740), koja je dovoljno masivna da proizvede ovakav efekat. Ova galaksija ima masu od oko 100 milijardi naših Sunca, a nalazi se udaljena preko 450 miliona svjetlosnih godina u pravcu konstelacije Centaurus (Kentaur).
 |
| ESO 325-G004, izvor: Wikipedia |
Ova galaksija zakrivljuje svjetlost tako da se stvara prsten oko galaksije. Einsteinova teorija kaže kako bi radijus ovog prstena ovisio o jačini gravitacije galaksije tj. o njenoj masi. Naučnici su ovo iskoristili da odrede masu ESO 325 preko veličine prstena. Zapravo, naučnici su uradili drugo indirektno mjerenje mase galaksije ESO 325 pomoću drugačijih parametara i dobili su da je odnos masa ESO 325, računat na dva različita načina, približno 1 tj. – dobili su praktično isti broj.
Da nema odnosa zakrivljenja svjetla usljed gravitacije, ovo ne bi bilo moguće.
