Čovječanstvo troši mnogo i troši neracionalno. Nas 8 milijardi vrši veliki pritisak na planetu. Postoje procjene kako bi Zemlja mogla podržati mnogo više stanovnika – ali ne na način na koji trošimo danas i na koji zagađujemo planetu. Potrošnja čovječanstva ima cijenu za širok raspon sistema ove planete koji ovise jedni o drugima u smislu održivosti. Zahvaljujući nama, klima, biosfera, ciklus vode, atmosfera i ciklus hranjivih tvari na Zemlji već su opasno izbačeni iz balansa.

Stabilnost i otpornost Zemljinog sistema i ljudsko blagostanje neraskidivo su povezani, no njihova međuovisnost općenito se nedovoljno prepoznaje; posljedično, često se tretiraju nezavisno. Zato je grupa naučnika 2009. godine predložila procjenu koja prati parametre 8 sistema naše planete i to su objavili u časopisu Nature

Planetarne granice, ili granice održivosti planete kojih se nekad navodi 8, a nekad 9 u konceptu kojim se opisuju granice dokle ljudske aktivnosti mogu vršiti pritisak na sisteme planete Zemlje. One se odnose na:

  • slatku vodu
  • stratosferski ozonski omotač
  • hemijsko zagađenje
  • adicifikaciju oceana
  • biohemijske tokove (uključuje kruženje materije u prirodi, cikluse nitrogena, fosfora i sl)
  • zemljište
  • integritet biosfere
  • klimatske promjene.
Postoji i deveta, koju naučnici još nisu kvantificirali
  • količinu aerosola u atmosferi.


E pa, godine 2023. također u Nature, objavljena je studija koju su vodili isti naučnici koji su predložili koncept 2009. godine i zaključili su da smo FUBAR (*fucked up beyond all recognition). Prema toj studiji, granice održivosti  se temelje na sintezi prethodnih studija univerziteta i naučnih grupa UN-a, kao što su Međuvladin panel o klimatskim promjenama i Međuvladina naučno-politička platforma o bioraznolikosti i uslugama ekosistema.

Vjerovatnoća da u narednih 5 godina pređemo prag od 1.5 C iznosi 66%